## Watdevarajvenezia Italia 2012 ##

ธรรมะประจำวันวัดเทวราชเวนิส ประเทศอิตาลี
วันพุธที่ 8 พฤษภาคม 2556
-------------------------
พึ่งตน..พึ่งธรรม

เมื่อพูดถึงที่พึ่ง..แรกเริ่มเกิดมาต้องพึ่งอาศัยบิดามารดา พึ่งครูอาจารย์ในการศึกษาเล่าเรียน มีธุระเหลือบ่ากว่าแรงตนก็ต้องพึ่งมิตรสหาย ในที่สุดเมื่อชราและเจ็บป่วย ก็ต้องพึ่งบุตรธิดาและแพทย์เป็นต้น

คนบางคนพอมีทุกข์เกิดขึ้น ก็พึ่งสิ่งต่าง ๆ เช่น ภูเขา ต้นไม้ ผีสางนางไม้ ก็เป็นอันเข้าใจได้ว่าที่ทำลงไปเช่นนี้ ก็เพื่อต้องการจะพ้นจากทุกข์ ต้องดิ้นรนหาที่พึ่งต่าง ๆ ตามความเชื่อถือของตน ที่พึ่งเหล่านี้ พระพุทธเจ้ามิได้ตรัสห้าม แต่ไม่ทรงส่งเสริม

สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเมื่อตรัสสอนให้มีที่พึ่ง จึงไม่ได้ทรงหมายถึงที่พึ่งภายนอกเหล่านี้ แต่ทรงประสงค์เอาที่พึ่งภายใน คือ การพึ่งตนเอง เพราะเป็นที่พึ่งได้แน่นอน

การพึ่งตนนั้นมิได้ประสงค์ว่าพึ่งสรีระร่างกาย เพราะสรีระร่างกายเป็นแต่เครื่องอาศัยชั่วคราว ไม่เป็นแก่นสารยังยืน จึงกล่าวได้ว่า หัวใจแห่งการพึ่งตนอยู่ที่คุณความดี สมดังพุทธภาษิตที่ว่า “ธัมมะทีปา มีธรรมะเป็นเกาะ ธัมมะสะระณา มีธรรมเป็นสรณะ อะนัญญะสะระณา อย่ามีสิ่งอื่นเป็นสรณะ”

ธรรมะเป็นที่พึ่งอันสำคัญก็จริง แต่ธรรมะที่อยู่ตามธรรมดา ย่อมไม่สำเร็จเป็นที่พึ่งอันใดได้ แต่เมื่อบุคคลบำเพ็ญธรรมะนั้นให้มีขึ้นในตนแล้ว จึงสำเร็จเป็นที่พึ่งได้ เพราะอาศัยตนเป็นที่พึ่งนั่นเอง เปรียบเหมือนร่ม ที่อยู่ตามลำพัง หาสำเร็จประโยชน์ตามหน้าที่ไม่ ต่อเมื่อบุคคลนำมากางขึ้น จึงสำเร็จประโยชน์ในอันบังแดดฝนได้ เพราะเหตุนี้เอง สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงตรัสสอนให้พึ่งทั้งตนและพึ่งทั้งธรรมะ

เพราะฉะนั้น ท่านสาธุชนทั้งหลายธรรมเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นได้ และสร้างให้มีขึ้นได้ ด้วยการปฏิบัติตามธรรมะที่สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ ซึ่งล้วนเป็นอุปการะในการสร้างที่พึ่งทั้งนั้น ดังพุทธภาษิตบทหนึ่งว่า “ผู้มีปัญญาพึงสร้างเกาะคือที่พึ่ง ซึ่งห้วงน้ำท่วมไม่ได้ ด้วยธรรมะ 4 ข้อ คือ 1.ความหมั่น 2.ความไม่มัวเมา 3.ความสำรวมระวัง 4.ความปราบปรามตน” แล.

พระมหาวินัย วินยธโร
วัดเทวราชเวนิส ประเทศอิตาลี